ای نـخل های خـستـه مـولای شما رفت           ای چـاه های صبر دیگر مرتضی رفت

گـلـدستـه ها را نـیـست جـز آوای مـاتـم           محراب را آن شور و آهنگ و دعا رفت

بـهر یتـیـمان نـان و خـرمـایـی نیـاورد           آنکس که مـی آورد نـان سفـره ها رفت

بـر زهـر تیـغ ابـن ملجـم بـس اثر ماند           اما طبیب از دست و دارویش شفا یافت

آمــد صــدای قَــد قُــتِــل از آسـمــان ها           از قـلـب هـا بـر آسـمـان؛ آهِ عـزا رفـت

از فُـزت ربِّ الـکـعـبـه بـاشـد آشـکـارا           در اوج غـربت رهنـمای ما سـوا رفت

سـیـمـای مـولا می کـند تـفسـیـر غربت           عـدل مـجـسـّم رهـبـر آیــیـنـه هـا رفـت

گل نـغمـه اش انّـا الـیـه راجـعــون بـود           بـهــر مـلاقـات خـدا شــیـر خـدا رفــت

با روی گلگون قلب خون فرق شکسته           مـظلـوم عـالم در بـر خـیـر النـسا رفت